Tam 109 yıldır 24 Temmuz “Basın Bayramı” olarak kutlanır, bu yılda kutlandı; geçti gitti.
Acaba bir kişi çıkıp “Nasılsınız ey gazeteciler” der mi? Dedik, soran olmadı, geldi geçti.
“Bu yıl kaç tehdit aldınız, kaç küfür yediniz, kaçınızı darp ettiler” diyen olur mu dedik, olmadı, geçti gitti.
“Hanginiz evlendi, kaçınızın çocuğu oldu, kimin babası öldü” denir mi? bekledik, hatırlayan olmadı, geçti gitti.
“Şu haberi kaldırıver, bunu da çekiver, onu da görüver, buna da vuruver” diyenler de selamsız geçti gitti.
Vali Bey topladı gazetecileri; Karaman’ın tarihi konuşuldu, Karamansporun durumu konuşuldu, turizmi konuşuldu, yatırım imkanları konuşuldu. Bekledik “Karaman’da gazeteci olmak nasıldır?” diye sorulur mu; sorulmadı geçti gitti.
Üyesi olduğum gazeteciler cemiyeti akşam yemeği verdi. Şehrin önde gelen işadamları, üst düzey protokol, siyasi parti il başkanları, müdürler hep sıraya geçti. Kimi selam verdi kimi selamsız geçti gitti.
Sonra sanayiciler bir masaya, protokol bir masaya, il başkanları bir masaya, müdürler diğer masaya oturdu kalan boş masaya da biz gazeteciler oturduk. Yani her kes hergün görüştüğü kişilerle oturdu, aralardan garsonlar geçti gitti.
Beklerdik ki gazetecilerin masasına dağılsın işadamları, protokol üyeleri, siyasiler v.s.. . İsterdik ki, biz konuşalım onlar bizi anlasın, onlar konuşsun biz onları anlayalım. Olmadı geçti gitti.
Dilerdik ki, kimin neden yanındayız, kimin neden karşısındayız bir de bizden dinlensin. Dinlemediler geçti gitti.
Gazetecileri temsilen cemiyet başkanlarımız, dernek başkanlarımız konuşur belki dedik, onlar da memnun ki hallerinden konuşmadılar, geçti gitti.
365 gün boyunca politikacılar, sendikacılar, seyyar satıcılar, katiller, amirler, memurlar, elçiler, çerçiler, fetöcüler, öcüler, böcüler konuştu biz haber yaptık. Bu günde biz konuşur muyuz dedik, olmadı geçti gitti.
Yemek bitti, Allah’a ısmarladık demedi Vali bile, geçti gitti.
Herkes gidince, Başkan masamıza geldi, fakat kimse de konuşacak mecal kalmamıştı. “Siz de hiç konuşmuyorsunuz” dedi geçti gitti.
Diyeceklerimiz bir başka bayrama kaldı. Ne de olsa bize her gün bayramdı.
Geçti gitti.
Hayat böyle işte gelir ve geçer, Neyzen Usta’nın dediği gibi;
Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer,
Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer,
Gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer,
Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer,
Gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer,
Adem Kocatürk
24 Temmuz 2017
